شهر آینده

اهمیت حمل و نقل عمومی

حمل‌ونقل و جابه‌جایی مسافر و کالا در جوامع پیشرفته امروزی از اهمیت زیادی برخوردار است و جابه‌جایی آسان، ایمن، راحت و اقتصادی حرف اول را می‌زند.
تامین نیاز‌های اقتصادی و اجتماعی شهروندان، برطرف کردن مشکلات محیط زیست به ویژه آلودگی هوا، حل مشکل ترافیک و جابه‌جایی و انتقال آسان و راحت مردم ازجمله اهداف و خواسته‌های اصلی مسئولین و مردم است که با توسعه فضای ناوگان حمل‌ونقل عمومی امکان‌پذیر است.
ناوگان حمل‌ونقل عمومی یک فرهنگ و نیاز جوامع شهری محسوب می‌شود و توسعه وسایل عمومی درون‌شهری می‌تواند بسیاری از مشکلات شهری ازجمله ترافیک، آلودگی هوا، آلودگی صوتی و . را برطرف کند.
کارشناسان اقتصادی معتقدند هر وسیله نقلیه شخصی نیازمند ۷ مترمربع فضای خالی برای هر سفرکننده است، اما اتوبوس تنها ۱/۲ مترمربع فضا به ازای هر نفر نیاز دارد، به همین دلیل تجهیز یک شهر به سیستم حمل‌ونقل عمومی پرظرفیت، ایمن، راحت و کارا باعث متحد شدن اجزای یک جامعه برای حل مشکلات ترافیکی و محیط زیستی می‌گردد.
یک کارشناس مسائل اجتماعی در این باره می‌گوید: «امروزه نقش و جایگاه وسایل نقلیه عمومی در رفع چالش‌های درون‌شهری کاملا مشخص و قابل تامل است و تمامی کارشناسان اقتصادی و اجتماعی بر این واقعیت تاکید دارند که توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی در سلامت جسمی و روانی جامعه تاثیر فراوانی دارد، با کاهش وسایل نقلیه شخصی، ترافیک و آلودگی هوا کاهش می‌یابد و مسافران باامنیت، راحتی و فراغ بال بیشتری به تردد می‌پردازند و کیفیت زندگی در شهر‌ها تغییر خواهد کرد، البته این مسئله مستم فرهنگ‌سازی، برنامه‌ریزی در حوزه مدیریت فرهنگی و اجتماعی و همکاری مردم با مسئولان و نهاد‌های اجرایی است. به طور مثال اگر هر شخصی به خود یادآوری کند که سلامت شهر، سلامت جامعه، سلامت خودش و افراد خانواده‌اش است باید از آوردن وسیله نقلیه شخصی به خیابان آن هم برای تردد فقط یک نفر خودداری کند.»
وی یادآوری می‌کند: «البته در برخی از مواقع برای جابه‌جایی افراد خانواده استفاده از وسایل نقلیه شخصی ضرورت دارد آن هم برای مسافت‌های طولانی، ولی این مسئله نباید همیشگی باشد و در مواقع نیاز باید این اقدام انجام شود.»

فواید استفاده از حمل و نقل عمومی

به گفته این کارشناس، استفاده از وسایل نقلیه عمومی باعث کاهش هزینه نگهداری و تعمیر اتومبیل، حفظ محیط زیست و جلوگیری از ترافیک و اتلاف وقت خواهد شد.
استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی فواید متعددی برای شهر خواهد داشت، البته سیستم حمل و نقل عمومی توانایی جایگزینی صددرصد سفر‌های درون شهری را ندارد، اما می‌تواند نقش مؤثری در حل مشکلات و چالش‌های سفر‌های درون شهری، ترافیک، آلودگی هوا و افزایش بیماری‌های جسمی و روحی داشته باشد.
به عقیده کارشناسان به ازای هر ۱۵۰۰ میلیارد تومانی که در حمل و نقل عمومی سرمایه‌گذاری شود، ۳۶۰۰۰ فرصت شغلی ایجاد می‌شود. به ازای هر ۱۰۰۰ تومانی که در حمل و نقل عمومی سرمایه‌گذاری می‌شود ۴۰۰۰ تومان سود خواهد داشت و به ازای هر ۱۰۰ میلیون سرمایه‌گذاری دولتی در حمل و نقل عمومی، ۳۰۰ میلیون فروش تجاری در برخواهد داشت.

فرهنگ سازی برای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی

یکی از اساسی‌ترین راه‌ها برای تقویت حمل‌ونقل عمومی و استفاده از این سیستم برای تردد و جابه‌جایی در سطح کلان شهر‌ها فرهنگ‌سازی و تشویق مردم به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی است، مردم باید به سمت استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی تشویق شوند تا از فواید حمل و نقل عمومی، حمایت از محیط زیست، ایمنی بهبود حرکت و رفع نیاز‌های اجتماعی و اقتصادی شهروندان آگاه شوند.
براساس نتایج یک نظرسنجی که توسط کارشناسان صورت گرفته، زمان انتظار زیاد، عدم نظارت و کنترل مناسب بر فعالیت اتوبوس‌ها، عدم توزیع مناسب خطوط، عدم ایجاد امکانات مناسب در بعضی از ایستگاه‌ها، عدم وجود ایستگاه‌های اتوبوس یا خطوط مترو در نزدیکی محل زندگی افراد و فاصله زیاد با این ایستگاه‌ها از جمله عوامل عدم استفاده مردم از وسایل حمل و نقل عمومی است.

هدف سریع رسیدن به مقصد است.

«سیما ملتجی» کارشناس مسائل اجتماعی درباره عدم استفاده برخی از شهروندان از وسایل حمل و نقل عمومی می‌گوید: «براساس نظرسنجی‌ها و تحقیقاتی که به عمل آمده مشخص شده که هدف اکثر شهروندان یعنی چیزی حدود ۸۰ درصد سریع رسیدن به مقصد است. به عبارت دیگر، بسیاری از شهروندان ترجیح می‌دهند که با وجود گرانی بنزین و مواد سوختی، هزینه بالای تعمیرات اتومبیل و هزینه بالای خرید طرح ترافیک از خودرو‌های شخصی خود استفاده کنند تا به موقع به مقصد برسند.
وی اضافه می‌کند: «علاوه بر مسئله سرعت رسیدن به مقصد عوامل دیگری نیز وجود دارد که شهروندان را از استفاده و به کارگیری وسایل حمل و نقل عمومی باز می‌دارد از جمله اینکه برخی از تاکسی‌های درون شهری هنوز پراید هستند که امکان نشستن سه نفر در پشت این خودرو مخصوصا برای بانوان وجود ندارد و با مشکلاتی مواجه می‌شوند همچنین طراحی برخی از اتوبوس‌های بی‌آر‌تی به گونه‌ای است که در بخش بانوان صندلی‌های کمی وجود دارد و اکثر بانوان باید تمام طول مسیر را ایستاده طی کنند که این مسئله برای افراد سالمند و بیمار یا معلول با مشکلات زیادی مواجه است. این نوع عدم تجانس فرهنگی خودرو با شهروندان باعث می‌شود که استقبال عمومی از ناوگان وسایل حمل و نقل عمومی کاهش یابد.

منبع: رومه کیهان
 

نشانه ها در فضای شهری نقش مهمی در تربیت سلیقه شهروندان و جهت دهی مسائل روانی، برعهده دارند.
شهروندان در پایان یک روز سخت کاری نیاز به آرامش درونی دارند که این نیاز باید از طریق فضای نشانه ای شهر به آنها منتقل شود: رنگ، فرم و سایر عناصر بصری.
مناسبت ها یکی از مقاطعی هستند که شهر در وضعیت استثنائی به سر می برد. حرکت به سمت وضعیت استثنائی و گریز از روزمرگی با تحرک و رهایی همراه است و این وضعیت می تواند مجرایی باشد برای مدیریت فضای بصری شهر در فرمی زیبا. کارناوال و جشن در هر جامعه و فرهنگی به نوعی باعث آرامش درونی افراد از طریق درگیری با نشانه ها و ساختار اجرایی می شوند.
آئین ها و مناسبت ها در جامعه ما هویت ساز و دارای جایگاه عمیق درونی اند که با ناخودآگاه ما عجین هستند. فرم، حرکتی است که از بیرون به درون اثر می رسد و شکل درست به ساختار هوشمند میرسد. آرایش شهر و رسیدن به فرم صحیح در مناسبت ها قطعا در آرامش روحی و روانی شهروندان تاثیر به سزایی خواهد داشت.
تحلیل آرایش شهری بر اساس علم نشانه شناسی ما را به درکی صحیح از اجزای فرم های مناسبتی با حداقل خطا در نتیجه می رساند.
نشانه های نمایه ای از شمایل ها منتزع می شوند و دارای پیچیدگی بیشتری نسبت به شمایل ها هستند. تفسیر آنها نیازمند تأمل، درنگ و اندکی تفکر است. این دسته از نشانه ها با توجه به ساختار دهلیز مانندی که دارند به محض کشف پیام توسط مخاطب، جریان انتقال معنی آنها به سرعت فعال و تبدیل به جزئی از یک نظام زبانی در ناخودآگاه شهروند می شود. ارجاعات درون متنی و برون متنی این نشانه ها در تجربه های سایر ملل تبدیل به نشانه های هویتی آنها شده است. پوسترهای گرافیکی، نقاشی دیواری و . نظام یافته نشانه های شمایلی هستند. در سال های اخیر تجربه هایی از جنس نشانه های شمایلی برای آرایش مناسبتی شهر کار شده است. حال در این مرحله باید این نشانه ها را وارد زندگی و ذهنیت شهروندان کنیم.
نشانه های نمادین دارای پیچیدگی ساختاری بیشتر و لایه های متنی گسترده تری دارند. برای تفسیر این دسته از نشانه ها نیاز به آگاهی قبلی و حتی آموزش می باشد. آراستن شهر در دهه محرم با کتیبه ها، گستردن سفره نوروز در میادین، حضور حاجی فیروز در میان مردم در این دسته از نشانه ها جای می گیرند. اگر مخاطب دارای پیش زمینه قبلی نباشد قادر به ایجاد ارتباط و کشف رمز پیام نمی شود.
آئین ها به دلیل جنبه رمزی که دارند، نشانه های خود را در قالب نمادها عیان می کنند. تفکر شرقی نسبت به سایر شیوه های فکری، حرکت نمادین در ذات این تفکر است که رگه هایی از خیال و شاعرانگی را نیز در خود مستتر دارند. بنابراین فرم آراستن شهر در دهه محرم باید در قالب فرم های برانگیزاننده باشد و نه صرفاً شمایل هایی که فرا رسیدن این ایام را اعلام می کند. به معنای دقیق تر، فرم باید عزادار باشد نه شکل بیرونی.
حاجی فیروز سمبل پایان زمستان و فرارسیدن نوروز و بهار است. کاری که درباره این نمایش سنتی که چهره شهر را در این ایام به شدت تحت تأثیر قرار می دهد باید انجام شود این است که با سازماندهی گروه های نمایشی در نقاط مختلف گذرگاههای شلوغ شهر، آمدن بهار نوید داده شود
امید آن است که بتوان با حرکت آگاهانه بر اساس معیارهای علمی در فعال کردن پتانسیل ها و استفاده از سرمایه های ملی گام برداریم.
 
منابع :

1- سجودی، فرزان؛ نشانه‌شناسی کاربردی، تهران، علم، 1387، چاپ اول.

2- گیرو، پی‌یر؛ نشانه‌شناسی، محمد نبوی، تهران، آگه، 1383، چاپ دوّم،

3- بارت، رولان؛ عناصر نشانه‌شناسی، مجید محمدی، تهران، هدی، 1370، چاپ اوّل.

4- چندلر، دانیل؛ مبانی نشانه‌شناسی، پارسا، تهران، سوره مهر، 1386، چاپ اوّل.

هر روز به میزان زباله‌های تولید شده توسط جوامع بشری افزوده می‌شود. همین امر موجب آلوده شدن محیط زیست شده و منابع طبیعی را آلوده می‌کند. توزیع خودسرانه زباله بدون در نظر گرفتن فواید بازیافت، پسماند بازیافتی باعث از بین رفتن منابع طبیعی و افزایش آلودگی‌ها می‌شود. تفکیک زباله شاید تنها راه حلی باشد که می‌تواند کمی به بهبود این وضعیت کمک کند. فواید بازیافت زباله‌ می‌تواند به میزان زیادی بر استفاده دوباره از زباله‌ و چرخه بهبود شرایط محیط زیست تاثیر گذارد.
با استفاده مجدد از زباله‌ها، شاید به مرور بتوانیم هدف از تفکیک زباله‌ها را درک کنیم. محیط زیست اطراف ما تحت تاثیر این امر می‌تواند تغییرات اساسی کند و زندگی‌مان بر روی زمین دوام بیشتری داشته باشد.
جداسازی زباله‌ها می‌تواند به چرخه بازیافت زباله کمک کند، به همین منظور نیاز است تا هر فرد تفکیک زباله خشک و تر را جدی‌تر بگیرد.

جداسازی زباله های خشک و تر

در بیشتر کشورهای پیشرفته، تفکیک زباله‌های خشک و تر امر بسیار مهمی است و شهروندان مم به رعایت آن هستند. در شهرهای مدرن برای زباله‌های خشک و تر به تفکیک سطل‌های جداگانه تعبیه می‌شود تا پسماند بازیافتی به راحتی شناسایی شوند و در چرخه بازیافت مورد استفاده قرار گیرند.
بیشتر جوامعی که از کمبود منابع طبیعی رنج می‌برند، بازیافت زباله‌ها را راه حلی برای تولید می‌دانند. به همین دلیل در قوانین این کشورها تفکیک زباله و دسته‌بندی پسماندهای بازیافتی امری اجباری است و حتی رعایت نکردن آن جریمه و مجازات دارد.
پسماندهای تولیدی در هر منزل می‌تواند به سه دسته تقسیم شوند. زباله‌های خشک و تر به عنوان دو دسته از پسماند بازیافتی شناخته می‌شوند و بخش دیگر مربوط به زباله‌های خطرناک است.


زباله های خشک

دسته‌بندی زباله‌های خشک بسیار متنوع است. بیشتر زباله‌های تولیدی در منزل در دسته زباله‌های خشک قرار می‌گیرند. بیشتر پسماندهای بازیافتی در این دسته‌بندی می‌توانند دو مرتبه در چرخه تولید قرار گرفته و بازیافت شوند. زباله‌های خشک شامل موارد زیر می‌شوند:

کاغذ و مقوا: انواع رومه، مجله، کتاب، دستمال کاغذی، عکس، بسته‌های کاغذی شیر و آب‌میوه، جعبه شیرینی، کفش و لباس، ‏شانه تخم‌مرغ و …

پلاستیک: انواع ظروف پلاستیکی، روکش‏ها و کیسه ‌های پلاستیکی، هر نوع وسیله پلاستیکی و انواع ابر و اسفنج

فات: انواع قوطی‌های فی، کنسرو، رب، وسایل فی آشپزخانه، شیرآلات، لوله‏‌ها و توری‏‌های فی، انواع وسایل از جنس مس، چدن، آهن و فویل‌‏های آلومینیومی

شیشه: انواع ظروف شیشه‏ای، لامپ‌‏های ساده و فلورسنت، آینه، سرامیک، چینی، بلور و …

منسوجات و چرم: انواع لباس‏های کهنه و پارچه‌های مستعمل، انواع وسایل پارچه ‌ای، کیف و کفش‌های از جنس پارچه و چرم، البسه و وسایل چرمی

چوب: انواع جعبه‏‌های چوبی، شاخه و برگ درخت، مبل، ‏میز، وسایل چوبی آشپزخانه و …

لوازم الکتریکی و الکترونیکی: سیم، کابل، پریز، سی‌دی، نوار کاست، ماشین حساب، ساعت، لوازم کامپیوتر، چراغ قوه، انواع باتری، تلفن، تلویزیون و انواع وسایل برقی


زباله های تر

زباله‌های تر بیشتر شامل پسماندهای غذایی می‌شود. مانند برنج، خورش، گوشت، مرغ، ماهی، روغن‏های خوراکی سوخته و فاسد شده.
انواع میوه و سبزی نیز در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند چه قابل استفاده باشند و چه فاسد یا منجمد شده باشند. هنگامی که در مورد زباله صحبت می‌کنیم به طور قطع توجهی به تاریخ مصرف مواد نداریم.
به صورت معمول از زباله‌های تر می‌توان به عنوان پسماند بازیافتی در تولید انواع کود استفاده کرد. بنابراین باید توجه داشت چنانچه زباله‌های تر با زباله‌های خشک و سایر انواع زباله مخلوط باشند، کیفیت کود تولید شده مناسب نخواهد بود و می‌تواند به بهداشت محیط زیست آسیب وارد کند.


زباله های خطرناک

جدا از زباله‌های خشک و تر بخشی از زباله‌ها در دسته زباله‌های خطرناک قرار می‌گیرند. همان طور که از نام این دسته‌بندی مشخص است این نوع از زباله‌ها شامل مواد خطرناک می‌شوند. در کل به موادی که باعث بروز انواع میکروب و باکتری شوند خطرناک گفته می‌شود.
همچنین، زباله‌هایی که در معرض نور و حرارت می‌توانند گازهای مضر و خطرناک تولید کنند، یا قابل اشتعال باشند در دسته زباله‌های خطرناک قرار می‌گیرند.


بازیافت پسماند بازیافتی

هرگونه استفاده دوباره و جدید از مواد زاید و پسماند بازیافتی را بازیافت می‌گویند. عملیات بازیافت زباله‌ها عملیات خاص و پیچیده‌ای نیست. به عنوان مثال استفاده از پسماند بازیافتی نظیر انواع پلاستیک یکی از راه‌های بازیافت و استفاده مجدد از پسماند بازیافتی است.
برای استفاده مجدد از انواع پلاستیک، بطری‌های نوشابه و سایر مواد غذایی در مرحله اول شست‌وشو و ضدعفونی می‌شوند. سپس طی عملیات خاصی تبدیل به اقلام جدید‌تری خواهند شد و در چرخه استفاده قرار می‌گیرند.
در واقع بازیافت شامل مراحل جمع‌آوری زباله‌ها، تفکیک زباله‌ها به صورت زباله‌های خشک و تر و جداسازی پسماند بازیافتی می‌شود. در طی این عملیات انواع پسماند بازیافتی دوباره وارد مرحله تولید می‌شوند و به عنوان نوعی متریال در چرخه تولید دوباره استفاده می‌شوند.

 
فواید بازیافت زباله

در طی سال‌های اخیر و با پیشرفته‌تر شدن جوامع، تولید انواع زباله با آمار سریعی افزایش یافت. همین امر باعث تخریب محیط زیست و آلوده شدن آن شد. منابع طبیعی توسط زباله‌های خشک و تر تخریب شدند و این شرایط بحرانی باعث شد تا فواید بازیافت زباله به امری مهم تبدیل شود.
صرف نظر از کیفیت و کمیت مواد مصرفی، آنچه موجب شد پسماند بازیافتی به یک موضوع بحرانی و حاد تبدیل نشود، استفاده مجدد از آن‌ها بود. استفاده از زباله‌های تر در تولید کود، جداسازی زباله‌های خشک و تفکیک زباله‌های کاغذی، پلاستیکی، شیشه‌ای، فات و … شروعی برای بازیافت زباله‌ها بود. استفاده مجدد از این مواد در تولید و ساخت مواد جدید، نمونه‌هایی از فواید بازیافت زباله است. این مواد بخش عظیمی از ترکیبات زباله‌های خشک و تر را در بر می‌گیرند.
صرف نظر از کیفیت و کمیت مواد مصرفی، آنچه موجب شد پسماند بازیافتی به یک موضوع بحرانی و حاد تبدیل نشود، استفاده مجدد از آن‌ها بود.
از فواید بازیافت زباله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

استفاده مجدد از مواد و انرژی

صرفه‌جویی در مصرف انرژی

کاهش دفن پسماند بازیافتی و از بین نرفتن منابع طبیعی

اشتغال‌زایی

کاهش هزینه‌ها و ایجاد منافع اقتصادی

بهبود شرایط بهداشتی

کاهش آلودگی ناشی از حمل و تولید زباله

صرفه‌جویی در مصرف منابع طبیعی

بهبود کیفیت مواد اولیه

منبع: kilid.com

 

توسعه فزاینده شهرهای جهان در دهه‌های اخیر باعث شده رعایت استانداردهای شهرسازی برای ساخت و گسترش شبکه راه‌ها و معابر که بیش از ۳۰ درصد از فضای شهر را اشغال می‌کند، اهمیت ویژه‌ای یابد. هر اندازه شهرها بزرگتر می‌شوند، پیچیدگی و فرم شبکه راه‌ها دچار تغییرات بیشتری می‌شود تا روانسازی شبکه حمل و نقل به بیشترین میزان خود برسد. از آنجایی که در رویکردهای مدرن شهرسازی تمایل به سمت وسایل حمل و نقل ارزان قیمت، دوستدار محیط‌زیست و نشاط‌انگیز است، استفاده از دوچرخه در شهرهای توسعه‌یافته اهمیت ویژه‌ای یافته و زیرساخت‌های لازم برای آن ایجاد یا گسترش می‌یابد. در کشور ما نیز اقداماتی در این خصوص انجام شده که در بیشتر مواقع به‌دلیل عدم ایجاد زمینه‌های فرهنگی و زیرساخت‌های فنی، بیشتر جنبه نمایشی داشته و از کارآیی لازم برخوردار نبوده است. در این میان گاهاً شاهد توصیه‌های برخی مدیران شهری برای استفاده عموم شهروندان از چنین روش‌های حمل و نقلی بوده و هستیم که صرفاً در حد توصیه باقی می‌ماند. در این نوشته نگاهی خواهیم داشت به مزایا و اامات استفاده از دوچرخه در سیستم حمل و نقل شهری و تجربیات کشورهایی که از چنین مزیتی بهره برده‌اند.
شرایط لازم و زیرساخت‌ها، مزایای استفاده از دوچرخه نسبت به سایر وسایل حمل و نقل شهری و شیوه‌های نوین استفاده از دوچرخه در شهرها چیست؟ در ابتدا باید بدانیم استفاده از دوچرخه به‌خصوص در ترددهای کوتاه شهری (کمتر از
۵ کیلومتر) نوعی از حمل و نقل پایدار شهری و منطبق بر اهداف توسعه پایدار شهری است. دوچرخه به‌عنوان وسیله نقلیه‌ای پاک، نقش بسیار مهمی در توسعه گردشگری، استفاده بهینه از فضاهای تردد شهری و حتی گسترش تجارت سالم دارد که در ادامه در این خصوص بیشتر خواهیم گفت. اکنون در بسیاری از شهرهای جهان تجربه‌های موفقی از راه‌اندازی سیستم‌های دوچرخه اشتراکی-سیستمی جامع که از ناوگان دوچرخه‌ها و ایستگاه‌های گسترده شده در سطح شهر تشکیل شده است و ایجاد مسیر‌های ویژه تردد دوچرخه وجود دارد. بر اساس آمار منتشر شده در سال ۲۰۱۱ کشورهای هلند، دانمارک، آلمان، سوئد، نروژ، فنلاند، ژاپن، سوئیس، بلژیک و چین به نسبت جمعیت خود به ترتیب بیشترین استفاده از دوچرخه را در سیستم حمل و نقلی خود داشته‌اند. به‌گونه‌ای که در سه کشور اول به ترتیب ۳۰، ۲۰ و ۱۲ درصد از جابه‌جایی‌های شهری با استفاده از دوچرخه انجام می‌شود.
اما مزایای استفاده از چنین روش حمل و نقلی که کشورهای پیشرفته دنیا را به ایجاد و گسترش زمینه‌های استفاده از آن ترغیب می‌کند، چیست؟
باید بدانیم هر ۶ دوچرخه به اندازه یک اتومبیل فضا اشغال می‌کند و انرژی که یک فرد برای حرکت دوچرخه در مسافتی ۴۰۰ کیلومتری مصرف می‌کند برابر با انرژی یک لیتر بنزین است. همچنین خرید ۱۰۰۰ دستگاه دوچرخه برای مصرف عموم از خرید یک اتوبوس شهری، ارزان‌تر و مقرون به‌صرفه‌تر است. از اینها که بگذریم مدیران هوشمند حوزه شهری به دلایل زیر در محاسبات حمل و نقلی خود برای دوچرخه جایگاه ویژه‌ای را در نظر می‌گیرند:
•‌هزینه خرید، احداث راه و پارکینگ برای دوچرخه‌ها به مراتب ارزان‌تر از خودروهای شخصی است.
•‌دوچرخه در فرآیند تولید نسبت به اتومبیل، ضایعات زیست‌محیطی به مراتب کمتر تولید می‌کند و پس از ساخت و هنگام استفاده هیچ آلودگی زیست‌محیطی ندارد.
•‌دوچرخه‌ها کمترین آسیبی به زیرساخت‌ها و مسیرهای جابه‌جایی مانند جاده‌ها نمی‌زنند و هزینه تعمیر و نگهداری راه‌ها را به حداقل می‌رسانند.
•‌دوچرخه‌سواری به‌عنوان یکی از بهترین ورزش‌های هوازی اثرات بسیار مثبتی بر سلامت عمومی، تناسب اندام و کاهش اضافه‌وزن دارد. به‌گونه‌ای که در هر ساعت دوچرخه‌سواری سریع، حدود ۶۰۰ کیلو کالری سوزانده می‌شود.
• جابه‌جایی با دوچرخه در مواقع ترافیک شهری بهترین راهکار برای عبور از این معضل شهری است.
• دوچرخه‌ها هزینه نگهداری بسیار کمتری از اتومبیل‌ها دارند.
• مسیرها و زیرساخت‌های مورد نیاز برای دوچرخه بافت ستگاه‌ها را تغییر نمی‌دهد.
• اثرات اقتصادی و اجتماعی مانند کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، اشتغاایی و …
• دوچرخه جایگزین بسیار مناسبی است برای کسانی که به هردلیل واجد شرایط رانندگی نیستند.
عوامل موثر برای گسترش استفاده از دوچرخه در سیستم حمل و نقل شهری را می‌توان به ۴ بخش تقسیم کرد:
۱-جامعه: حمایت جامعه عاملی مهم در تشویق به دوچرخه‌سواری است که این حمایت‌ها می‌تواند هم از جانب خود شهروندان و هم از سوی مدیریت شهری صورت گیرد. به‌عبارتی جامعه باید چه به لحاظ ذهنی و چه به لحاظ عملیاتی (مانند گسترش کیفیت و کمیت ارائه خدمات) از این مقوله حمایت کند.
۲-‌زیرساخت‌ها: زیرساخت‌های فنی، لازمه استفاده از چنین شیوه حمل و نقل شهری است. زیرساخت‌هایی از قبیل ایجاد مسیرهای ویژه دوچرخه با عرض زیاد، تفکیک مسیرهای اشتراکی، شانه‌های هموار مسیر و خطوط مناسب دوچرخه‌سواری.
۳-‌امنیت: وجود محیطی سالم برای حفظ امنیت روانی و جانی دوچرخه‌سواران یکی از ضروریات ترغیب شهروندان و گسترش استفاده از دوچرخه است. مواردی از قبیل عدم‌کیفیت مناسب و همواری مسیرهای ویژه تردد دوچرخه، جرائم خیابانی و ورود سایر وسایل نقلیه عمومی مانند موتورسواران به مسیرهای ویژه دوچرخه‌سواری، می‌تواند چنین امنیتی را به مخاطره بیندازد.
۴-‌سرمایه‌گذاری: سرمایه‌گذاری گسترده ‌بخش‌
خصوصی برای استفاده از سیستم‌هایی مانند سیستم‌های دوچرخه اشتراکی، یکی از عوامل مهم ترویج چنین شیوه حمل و نقل شهری است.
سیستم‌های اشتراکی دوچرخه که پیشتر تعریف آن ارائه شد، هم‌اکنون در بسیاری از شهرهای پیشرو در صنعت حمل و نقل شهری اجرا می‌شود. به‌عنوان مثال، به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:
• ‌بزرگترین سیستم اشتراکی دوچرخه جهان با نامHangzhau در چین با ۶۶۵۰۰ دوچرخه و ۲۷۰۰ ایستگاه.
• ‌سیستم اشتراکی دوچرخه با نامVelib در شهر پاریس با ۱۴۵۰۰ دوچرخه و ۱۲۳۰ ایستگاه.
• ‌سیستم اشتراکی دوچرخه با نامCitibike در شهر نیویورک با ۱۰۰۰۰ دوچرخه و ۱۶۰۳ ایستگاه.
و بسیاری از شهرهای دیگری که از نتایج چنین برنامه‌های خدمات حمل‌و نقل شهری بهره برده‌اند. 
حال ببینیم وضعیت کشورمان در استفاده از چنین ظرفیتی چگونه است. نزدیک به دو دهه است که گرایش مجددی به این شیوه حمل و نقل شهری مشاهده می‌شود. مانند مصوبه سال ۱۳۶۸ شورایدعالی شهرسازی و معماری ایران که در آن به ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای استفاده از دوچرخه در شهرهای با جمعیت بیش از ۵۰ هزار نفر توجه شده است.
در سال ۱۳۹۴ اولین سیستم اشتراکی دوچرخه کشور در شهر ارومیه با ۲۵۰ دوچرخه و ۲۲ ایستگاه راه‌اندازی شد که لازم است چنین طرح‌هایی که از اامات هوشمندسازی شهرهاست در سراسر کشور اجرا شود. اما در عمل آنچه باید و شاید اتفاق نیفتاده است، به‌عنوان مثال حدود ۸ سال پیش در شهر تهران طرح خانه‌های دوچرخه با بیش از ۷۰۰۰ دوچرخه و ۱۵۵ ایستگاه برای ارائه خدمات به شهروندان تهرانی اجرا شد. ولی به دلایلی از قبیل:
• ‌عدم ایجاد زیرساخت‌های مناسب، عدم وجود مسیرهای ویژه تردد و شیب نامناسب مسیرها
•‌ فراهم نبودن زیرساخت‌های فرهنگی
• ‌ناامن‌بودن فضاهای خیابان‌ها و معابر
• ‌عدم امکان استفاده بانوان
• ‌عدم مشارکت همه سازمان‌های شهری در زمینه تبلیغات و فرهنگ‌سازی
• ‌محدودیت ساعات ارائه خدمات
• ‌تعطیلی مراکز ارائه خدمات دوچرخه در تعطیلات
این طرح و طرح‌های مشابه در سایر شهرهای کشورمان نتوانسته‌اند توفیق چندانی در استفاده از چنین ابزار حمل و نقلی
به‌دست آورند.

https://www.shoraonline.ir :منبع
 

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما از اردبیل؛ باغداران می گویند در حالیکه قیمت تمام شده هر کیلو سیب برای آنان 1500 تا دوهزار تومان است اما سیبشان را به 1500تومان هم نمی خرند.
آنان نبود صادرات، سردخانه های بزرگ و صنایع تبدیلی در مشگین شهر را از دلایل افت قیمت سیب می دانند.
هم اکنون درکنار باغهای سیب مشگین شهر هزاران تن سیب بصورت فله انباشته شده و برخی دلالان این سیبها را بعنوان ضایعات به قیمت هرکیلو 600تومان خریده وبا لودر وکمپرسی جابجا می کنند.
صمدی فرماندار مشگین شهر گفت: قیمت مصوب خرید سیب مرغوب مشگین شهر کیلویی 2400 تومان است و سیب های انباشته شده در کنار باغها ضایعات است.
همه ساله با فرا رسیدن فصل پاییز، بیش از 200هزار تن انواع سیب از 7هزار هکتار از باغهای سیب شهرستان مشگین شهر برداشت می شود.


به گزارش ایرنا، فقدان برنامه‌ریزی و مدیریت بازار از سوی مسئولان و نبود توجه کافی به خرید تضمینی محصولات تولیدی کشاورزان در استان اردبیل همانند سال‌های گذشته امسال نیز گریبانگیر زارعان و باغداران استان شد، در شمال استان و در منطقه مغان هزاران تن سیر تولیدی کشاورزان یا بسیار ارزان به فروش رسید و یا کشاورزان ترجیح دادند که آن را قبل از برداشت شخم زنند زیرا  هزینه برداشت بسیار بیشتر از درآمد فروش بود.
گوجه‌فرنگی  نیز که در مغان و مشگین‌شهر تولید می‌شود نیز سرنوشت مشابهی داشت، در حالی که کارخانه‌های رب محصول خود را به قیمت بالا عرضه می‌کنند،  گوجه تولید منطقه به کمترین قیمت به فروش رسیده و بسیاری از شهروندان استان ترجبح دادند که با خرید محصول ارزان اقدام به تولید رب سنتی کنند و در این میان باز کشاورزان ضرر و زیان دیدند.
اما قصه پرغصه کشاورزان استان همچنان ادامه دارد و این‌ بار قرعه به نام محصول سیب بعنوان یکی از مهم‌ترین محصولات تولیدی شهرستان مشگین‌شهر افتاده است تا به فروش نرفتن و قیمت پایین آن خواب بر چشم باغداران حرام کند.
امسال به علت مساعد بودن شرایط آب و هوایی، میزان تولید باغات سیب استان اردبیل که بخش اعظم آنها در شهرستان مشگین‌شهر قرار دارد، افزایش یافت و پیش‌بینی می‌شود که حدود ۲۰۰ هزار تن محصول سیب از هفت هزار و ۷۰۰ هکتار باغ سیب استان برداشت شود.
با این حال، بخش زیادی از سیب تولید شده در استان اردبیل مازاد بر نیاز مصرف استان بوده و برای بازار محصول مازاد فکری نشده و به علت تولید انبوه محصول در استان‌های همجوار و محدود شدن شرایط برای صادرات، محصول تولیدی روی دست باغداران سیب‌کار استان اردبیل مانده است.

باغداران چه می گویند؟

تعدادی از باغداران شهرستان مشگین‌شهر در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، پایین بودن قیمت محصول سیب، نبود مشتری، افزایش هزینه‌های تولید و توقف صادرات را از جمله مشکلات خود ذکر کرده و از مسئولان خواستند تا برای خرید تضمینی محصول تولیدی و حمایت از خود اقدامی کنند.
یک باغدار مشگین‌شهری در گفت و گو با ایرنا وضعیت بازار سیب امسال را نامناسب توصیف کرد و گفت: محصول روی دست ما مانده و به علت قیمت پایین دیگر رغبتی برای چیدن محصول از درخت نداریم.
محسن رحمانی افزود: با این وضعیت قیمت و بازار، برداشت سیب به صرفه نیست و با ادامه این روند محصول روی درخت مانده و خواهد پوسید.
به گفته وی، هر روز قیمت جعبه سیب گران می‌شود و هر سبد سیب به قیمت ۵۰ هزار ریال، هر کیلو کاغذ به قیمت ۲۰۰ هزار ریال به باغداران عرضه می‌شود و هزینه برداشت محصول توسط هر کارگر نیز به روزانه بیش از یک میلیون ریال افزایش یافته و با این وضعیت، قیمت فروش محصول سیب هم بسیار کم بوده و دیگر تولید به صرفه نیست.
برخی از باغداران و کارشناسان نیز نبود صنایع تبدیلی و توقف صادرات را از جمله مشکلات منطقه ذکر کرده و آن را عامل هدر رفت سالانه محصول باغی خود از جمله سیب ذکر می‌کنند.

شهریار بیان کرد: در ماه‌های گذشته بالغ بر ۵۰ هزار تن محصول سیب استان از رقم "شکی" تولید و به بازار مصرف عرضه شد ولی در روزهای اخیر با تولید انبوه در اغلب مناطق کشور، قیمت محصول به پایین‌تر از حد انتظار کشاورزان رسیده است.
وی با ضروری خواندن راه‎اندازی و احداث کارخانه‌های فرآوری از جمله احداث واحدهای تولید کنسانتره، آبمیوه، پوره، مارمالاد، لواشک، میوه خشک و کمپوت در استان اردبیل افزود: در زمینه بسته‌بندی و سورتینگ نیز مشکل زیادی داریم و به علت مجموعه این عوامل، سیب تولیدی استان در زمینه صادرات نیز چندان توان رقابت و جاذبه برای خریداران ندارد.
شهریار اضافه کرد: پیش از این، بخشی از محصول تولید شده سیب استان اردبیل به کشور عراق صادر می‌شد ولی از سال جاری با اعمال تعرفه بالا، صادرات دیگر مقرون به صرفه نیست و باید از طریق رایزنی با مقامات عراق، نسبت به کاهش، تعدیل و یا برداشتن تعرفه اقدام شود.
وی تاکید کرد: خرید تضمینی محصول سیب انجام نمی‌شود ولی اتحادیه‌های تعاونی روستایی با هدف تامین و توزیع سیب در شب عید، مقدار محدودی محصول خریداری کرده و در انبار و سردخانه ذخیره می‌کنند و سعی ما این است که این خرید از محل سیب تولیدی خود استان انجام شود.

روش پیشنهادی برای جلوگیری از خسارت دیدن مجدد باغداران و کشاورزان مشگین

یکی از بهترین راه ها برای جلوگیری از دوباره اتفاق افتادن این مشکلات احداث کارخانه هایی مانند، کارخانه رب سازی، کمپود و آبمیوه است.
درست است که هزینه اولیه احداث این کارخانه ها بالا است ولی در مدت کوتاهی علاوه بر رفع مشکل باغداران و کشاورزان مشگین، برای جوانان استان اشتغال زایی می شود و همچنین سود قابل توجهی نیز مس توان از فعالیت این کارخانه ها بدست آورد.


منبع: خبرگزاری صدا و سیمای اردبیل_ گزارش ایرنا

مهمترین مزیت های صنعت گردشگری را می توان این گونه بیان نمود.

۱.کمک به امنیت و صلح جهانی:

دربار معنایی گردشگری تعامل، صلح جویی، پرهیز از هر گونه دشمنی و امنیت نهفته است. چنانکه در ششمین اجلاس عمومی گردشگری که در سال ۱۹۸۵ در بلغارستان به تصویب رسید آمده است.
گردشگران باید در پایه ریزی صلح پایدار و استحکام تفاهم روابط بین ملت ها از طریق حسن رفتار شرکت داشته باشد.
امروزه دولتها به این نکته کاملا واقف میباشند که گردشگری علاوه بر سود آوری می تواند باعث امنیت باشد واز طریق امنیت می توان به صلح پایدار دست یافت.
آنچنان نقش گردشگری در مبانی وحدت و صلح جهانی بارز است که در منشوری که در سال ۱۹۹۹در مجمع عمومی سازمان گردشگری به تصویب رسید و در سال ۲۰۰۱ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید، گسترش روابط ملت ها و بهتر شدن شرایط اقتصادی تاکید شده است.

۲.اشتغال:

گردشگری تنها صنعتی است که می تواند برای کلیه اقشار جامعه ایجاد اشتغال نماید. امروزه از هر ۱۲ نفر شاغل یک نفر در این صنعت مشغول به کار می باشد و به ازاء هر نفر ۷ شغل به طور غیر مستقیم ایجاد نموده است واین بواسطه تنوع و گستردگی این صنعت می باشد. بطوریکه به همان اندازه که برای شاغلین در بخش حمل و نقل اشتغال ایجاد نموده است برای روستاییان، صنعت گران، تولید کنندگان صنایع دستی، کارمندان هتل ها، بخش های درمان، پلیس، گمرک و….نیز اینکار را نموده است و این از مزیتهای صنعت گردشگری می باشد که با سرمایه گذاری درآن می توان بیشترین اشتغال را در جامعه به وجود آورد.

۳.عدالت اجتماعی:

بین گردشگری و عدالت اجتماعی رابطه مستقیمی برقرار می باشد. و آن از طریق تمرکز زدایی و حرکت از مرکز به سمت پیرامون می باشد و این دقیقا خلاف روش های گذشته که حرکتها و سرمایه گذاریها از پیرامون به سمت مرکز بوده است می باشد. امروزه تمرکز زدایی ناخودآگاه در متن اولیه گردشگری نهفته گردیده است وآن از طریق سرمایه گذاری در نواحی پیرامون نظیر پیستهای اسکی، هتل های کوهستانی، کویرها و جنگل ها بوده است. هیچ صنعتی نمی تواند مانند گردشگری مسافران و گردشگران را از نواحی مختلف دنیا به مکان هایی با هزاران کیلومتر فاصله از زادگاهشان بکشاند. بطور مثال کدام صنعت می تواند یک اروپایی یا آمریکایی را به کویرهای آفریقا یا سواحل خلیج فارس بکشاند؟ یا کدام صنعت است که می تواند سرمایه گذران را مجاب نماید تا که در مناطق طبیعی کمتر توسعه یافته سرمایه گذاری نمایند؟
بنابراین به قطعیت می توان گفت قرن جاری قرن گردشگری می باشد ودر حقیقت گردشگری انقلابی به تمام معناست که تمام شئون زندگی انسان، اقتصاد و اجتماع را تحت تاثیر قرار داده است‌.

۴.رشد فرهنگ و هنر:

گردشگر وقتی به مکانی غیر از محیط خویش وارد می گردد تفاوت های زیادی را مشاهده می نماید این تغییرات می تواند از یک سو مربوط به معماری باشد و از سوی دیگر مربوط به فرهنگ آن محیط و نمودهای فرهنگی نظیر لباس، زبان، غذا، رقص و رنگ… آن کشور باشد. این امر باعث می گردد گردشگران با مقایسه دو مکان و درک تفاوت های آن به سوی تعالی و تکامل بیشتر رفته واین امر ناشی از فطرت کمال گرای انسان می باشد.

۵.محیط زیست:

در بین صنایع صنعت گردشگری تنها صنعتی می باشد که در آن به شرط درک توسعه پایدار و فرهنگ گردشگری و احترام به طبیعت کمتر آلایندگی در بین سایر صنایع دارا می باشد و از این رو به صنعت بدون دود معروف گردیده است.از این رو توجه مکان های گردشگری استان و نیز ایجاد مناطق گردشگری جدید مانند پل معلق مشگین بهتر از در اولویت های استانداران قرار بگیرد و همچنین مناطقی که پتانسیل تبدیل شدن به قطب گردشگری را دارند ولی عموم مردم از آنها خبر ندارن، توسط صدا و سیما به مردم معرفی شوند.


منبع: parsroyaltourism.com